Overbeharing vragen

Wat is laserontharen? In het geval van laserontharing wordt het licht van de laser geabsorbeerd door het pigment in de haar en in de haarwortel. Op basis van de hitte wordt de haarfollikel en voedingsbodem zodanig beschadigd dat de haar niet meer terug kan groeien.

Bij overbeharing zien we een toename van ongewenste haren in het gezicht of op het lichaam. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren.

Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor mannelijke hormonen. Ook kan overbeharing ontstaan door het gebruik van medicijnen of de aandoening PCOS (Polycysteus Ovarium Syndroom)

De diagnose wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

De eerste stap begint vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Zelf ontharen is in veel gevallen niet de oplossing. Mocht je last krijgen van ingegroeide haren, huid en- of scheerirritatie of allergische reacties na harsen of het gebruik van ontharingscrème, dan kan een laserbehandeling uitkomst bieden.

Bij hypertrichose is de haargroei sterker dan normaal. De haargroei is zichtbaar op plaatsen op het lichaam waar al van nature enige haargroei is. Er kunnen bijvoorbeeld meer haren verschijnen in het gezicht of op het lichaam, zoals de armen en benen. De haren kunnen dikker of langer worden en in aantallen toenemen. Het komt zowel voor bij mannen als bij vrouwen.

Bij hypertrichose is er sprake van dikkere en/of langere haren in grotere aantallen dan gewoonlijk. Het komt voor op plaatsen op het lichaam waar al van nature enige haargroei is. Deze plaatsen zijn bijvoorbeeld op het gezicht of het lichaam, zoals de armen en benen. Hypertrichose komt bij zowel mannen als vrouwen voor.

Er bestaan een aantal theorieën over de ontstaanswijze van hypertrichose. Een theorie is dat de korte en lichte haren transformeren naar langere, dikkere en donkere haren. De zogenaamde vellusharen worden dan terminale haren. Een tweede theorie is dat de groeifase van het haarzakje verlengd is. Als gevolg hiervan zijn er minder haren in de uitgroeifase, waardoor er meer haren ontstaan.

De diagnose hypertrichose wordt gesteld aan de hand van het klinisch beeld. De aandoening is herkenbaar en de diagnose kan met het blote oog gesteld worden. Bij verdenking op een onderliggende aandoening is verder onderzoek bij een arts gewenst.

Je kunt zelf niets doen tegen het ontstaan van hypertrichose. Wel kun je de haren zelf verwijderen. Scheren, harsen en ontharingscrèmes zijn niet blijvend en zorgen vaak voor irritatie van de huid. Vooral op het gezicht is dit voor veel vrouwen geen aantrekkelijke optie. Laserontharing zorgt voor blijvende ontharing en kan een uitkomst bieden bij hypertrichose.

Ontharingsmethoden zoals scheren, harsen en ontharingscremes zorgen voor irritatie van de huid en ze zijn niet blijvend. Daarom is laserontharing vaak een aantrekkelijkere optie, het zorgt voor blijvende ontharing en kan een uitkomst bieden bij hypertrichose. Verder is er niets dat je kunt doen tegen het ontstaaan van hypertrichose.

Bij irritatie na scheren ontstaat er een ontstekingsreactie van het haarzakje als gevolg van het scheren van de haren. Scheerirritatie kenmerkt zich door een gevoelige, geïrriteerde huid dat kan jeuken. Het is een veelvoorkomend probleem. Het betreft niet een bepaalde huidaandoening, maar het is iets dat bij meerdere aandoeningen op de voorgrond treedt.

Bij irritatie na scheren zijn er rode en witte bultjes te zien op het gebied dat net geschoren is. De bultjes kunnen een pigmentvlekje achterlaten bij de genezing van de huid. Scheerirritatie kenmerkt zich door een gevoelige, geïrriteerde huid dat kan jeuken. De haren kunnen soms onder de hoornlaag van de huid blijven groeien. Dit kan erg pijnlijk zijn.

Een haar dat net is geschoren heeft een scherp puntje, dat terug in de huid kan groeien wanneer de haar langer wordt. Ook kan door het veelvuldig scheren de uitgang van het haarzakje worden geblokkeerd. Dit zijn oorzaken die kunnen leiden tot een ontstekingsreactie. De huid raakt gevoelig, geïrriteerd en kan jeuken. De haren kunnen soms onder de hoornlaag van de huid blijven groeien. Dit is pijnlijk.

De diagnose irritatie na scheren wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. Irritatie na scheren is herkenbaar en daarom kan de diagnose met het blote oog gesteld worden. Irritatie na scheren betreft geen huidaandoening maar een veelvoorkomend probleem.

Het is belangrijk dat het scheermesje over de huid kan glijden door water en scheerschuim te gebruiken. Vervang het scheermesje regelmatig en scheer met de haargroeirichting mee. In veel gevallen zal de huid geïrriteerd blijven na het scheren. Laserontharing van het geïrriteerde gebied is een blijvende oplossing dat er voor zorgt dat je (bijna) niet meer hoeft te scheren.

Het is belangrijk dat het scheermesje over de huid kan glijden door water en scheerschuim te gebruiken. Vervang het scheermesje regelmatig en scheer met de haargroeirichting mee. Zorg er ook voor dat je niet te vaak scheert. In veel gevallen zal de huid geïrriteerd blijven na het scheren. Laserontharing van het geïrriteerde gebied is een blijvende oplossing dat er voor zorgt dat je (bijna) niet meer hoeft te scheren.

‍

Hidradenitis suppurativa is een chronische vorm van acne. Hierbij zijn er grote mee-eters en ontstoken haarzakjes, voornamelijk in de oksels en liezen. Naast de haarzakjes kunnen de talgklieren en zweetklieren ook ontstoken raken. Er is een verband met roken en overgewicht. De aandoening is onaangenaam door een ontsierend beeld, pijn, geur en schaamte.

Hidradenitis suppurativa begint vaak met pijnlijke, rode bulten waar talg en pus in zit. Ook ontstaan er holtes, cysten en abcessen gevuld met pus. De afvoergangen van de talgklieren kunnen de grove hoeveelheid talg niet aan, waarna het talg een eigen weg naar buiten maakt door gangen en tunnels onder de huid te maken. Er zijn ook veel mee-eters te zien. Het komt vooral voor in de oksels en liezen, maar het kan ook onder de borsten, rondom de schaamlippen of het scrotum en bij de billen ontstaan.

Er zijn veel factoren die invloed hebben op het ontstaan of het verergeren van hidradenitis suppurativa. Deze factoren zijn onder andere hormonale factoren, erfelijke factoren, bacteriën, overgewicht en ziekte van Crohn. Uitlokkende factoren zijn wrijving, zweten, warmte, roken, stress en vermoeidheid.

De diagnose hidradenitis suppurativa wordt gesteld door een arts. Dit wordt gedaan door middel van lichamelijk onderzoek. Bij twijfel wordt er een huidbiopt afgenomen. Ook kunnen er inwendige onderzoeken nodig zijn.

Je kunt zelf een bijdrage leveren aan het verminderen van hidradenitis suppurativa door te stoppen met roken, in gewicht verminderen en losse kleding te dragen. Dit kan hidradenitis suppurativa aanzienlijk verbeteren. Hygiëne is belangrijk. Het gebied van ontstekingen goed schoonhouden en wassen met een bacteriedodende zeep. Dep de gebieden hierna goed droog.

Je kunt bij hidradenitis suppurativa beter niet aan de ontstekingen zitten. Draag loszittende kleding dat niet tegen de huid schuurt. Zorg ervoor dat je het gebied met ontstekingen goed wast met een bacteriedodende zeep en hierna het gebied goed droog deppen. Probeer bij overgewicht af te vallen en probeer bij roken te stoppen met roken. Dit kan voor een aanzienlijke verbetering van hidradenitis suppurativa zorgen.

Folliculitis barbae is een chronische huidaandoening die als gevolg van het scheren van de baardstreek ontstaat. Wanneer het haar kort wordt geschoren, groeit het uiteinde van de haar de huid in en veroorzaakt daar een ontstekingsreactie. Het komt vaker voor bij de donkere huid en meestal bij mannen.

Folliculitis barbae ziet er uit als meerdere rode of paarse puistjes of bultjes die verspreid zijn over het gehele beharingspatroon van de baardstreek. Het komt meestal voor bij de donkere huid en meestal bij mannen.

Folliculitis barbae ontstaat door het veelvuldig scheren van de baard. Bij het scheen groeit het uiteinde van de haar terug de huid in en veroorzaakt daar een ontstekingsreactie. Dit gebeurd vooral bij krullend kroeshaar.

De diagnose folliculitis barbae wordt gesteld aan de hand van het klinisch beeld. Folliculitis barbae is herkenbaar en de diagnose kan met het blote oog worden gesteld.

‍

Je kunt bij een huid met folliculitis barbae zorgen voor een goede hygiëne door de huid te reinigen met een milde, antibacteriële reiniger. Zorg ervoor dat je niet aan de huid zit en de puistjes niet uitknijpt. Dit verhoogt namelijk het risico op zelfbesmetting en het verergert het huidbeeld.

Je kunt bij een huid met folliculitis barbae beter geen agressieve huidverzorgingsproducten gebruiken. Smeer ook geen vette zalven of oliën. Het is belangrijk om van de huid af te blijven en de puistjes niet uit te knijpen. Dit kan leiden tot zelfbesmetting en het verergeren van het huidbeeld.

‍

We spreken van hirsutisme wanneer er bij vrouwen haargroei optreedt op plekken waar meestal alleen mannen haren ontwikkelen. De haren zijn volgens een mannelijk patroon en kan voorkomen in families. Het is een vorm van overbeharing dat bij vijf tot tien procent van de vrouwen voorkomt. In veel gevallen wordt hirsutisme veroorzaakt door het polycysteus ovariumsyndroom, ofwel PCOS.

Hirsutisme ziet eruit als een toegenomen haargroei volgens het mannelijke beharingspatroon. Er is sprake van een toegenomen haargroei op het gezicht of op het lichaam. Het kan bijvoorbeeld voorkomen op de kaaklijn, wangen, kin, bovenlip, hals, borst, tepels, schouders, buik, rug en armen.

Hirsutisme is erfelijk en familiair. Het kan voorkomen in families waarbij de mannen in de familie ook meer en dikkere haren hebben dan gewoonlijk. Er kan bij hirsutisme sprake zijn van een overgevoeligheid voor of overproductie van het mannelijk hormoon. Hirsutisme wordt in veel gevallen veroorzaakt door het polycysteus ovariumsyndroom, ofwel PCOS, waarbij er onder invloed van hormonen cysten groeien op de eierstokken. Bij PCOS kan men last hebben van acne, overbeharing en een onregelmatige menstruatie.

De diagnose hirsutisme wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. Bij verdenking op PCOS of een andere hormonale oorzaak wordt de patiënt aangeraden om naar de huisarts te gaan. Verdenking op PCOS kan zijn wanneer er naast overbeharing ook sprake is van acne en/of een onregelmatige menstruatie.

Je kunt zelf niets doen tegen het ontstaan van hirsutisme. Wel kun je de haren zelf verwijderen. Scheren, harsen en ontharingscrèmes zijn niet blijvend en zorgen vaak voor irritatie van de huid. Vooral op het gezicht is dit voor veel vrouwen geen aantrekkelijke optie. Laserontharing zorgt voor blijvende ontharing en kan een uitkomst bieden bij hirsutisme.

Je kunt zelf niets doen tegen het ontstaan van hirsutisme. Wel kun je de haren zelf verwijderen. Scheren, harsen en ontharingscrèmes zijn niet blijvend en zorgen vaak voor irritatie van de huid. Vooral op het gezicht is dit voor veel vrouwen geen aantrekkelijke optie. Laserontharing zorgt voor meer blijvende ontharing en kan een uitkomst bieden bij hirsutisme.

Bij vrouwen met het polycysteus ovariumsyndroom groeien er onder invloed van hormonen cysten op de eierstokken. Hierbij kan men last hebben van acne, een onregelmatige menstruatie en overbeharing. Er is dan sprake van een toegenomen zichtbare haargroei in het gezicht of op het lichaam, volgens het mannelijke beharingspatroon.

Bij overbeharing bij PCOS is er sprake van een toegenomen zichtbare haargroei volgens het mannelijke beharingspatroon. Zo komt de haargroei voor in het gezicht, zoals op de kaaklijn, hals, wangen, kin en bovenlip. Op het lichaam ontstaat de haargroei bijvoorbeeld op de onderarmen, borst en navel. De haren kunnen langer en dikker zijn en in grotere aantallen voorkomen.

Bij PCOS is er sprake van een verhoogde gevoeligheid voor mannelijke hormonen. Bij PCOS groeien er onder invloed van deze hormonen cysten op de eierstokken. Ook is er vaak sprake van een onregelmatige menstruatie, acne en overbeharing. Overbeharing ontstaat omdat de aanmaak hiervan wordt aangestuurd door het mannelijke hormoon. De exacte oorzaak voor het ontstaan van PCOS is onbekend.

De diagnose PCOS kan door middel van echoscopisch onderzoek en bloedonderzoek worden vastgesteld door een arts. De diagnose overbeharing bij PCOS wordt gesteld op basis van de diagnose PCOS en het klinisch beeld.

De eerste stap begint vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Het kan zorgen voor ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharing is een techniek dat zorgt voor een meer blijvend resultaat.

‍

Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème zijn tijdelijke ontharingstechnieken en ze geven vaak niet de gewenste resultaten op. Het kan zorgen voor ingegroeide haren en huidirritatie.

Een sinus pilonidalis, ook wel haarnestcyste genoemd, is een holte onder de huid in of net boven de bilspleet die een verbinding heeft door de huid heen naar buiten. In de haarnestcyste kunnen haren zitten waardoor er een ontsteking kan ontstaan. Een sinus pilonidalis kan pijnlijk zijn en vocht en/of bloed afscheiden. Meestal wordt een sinus pilonidalis chirurgisch behandeld.

Een sinus pilonidalis ziet er op de oppervlakte van de huid uit als een klein gaatje of meerdere kleine gaatjes bij elkaar. Het is een holte onder de huid die een verbinding heeft door de huid heen naar buiten. Het komt vooral voor in de bilspleet en net boven de bilspleet. Soms is er sprake van een grotere wond of abces. In de sinus bevinden zich vaak enkele of meerdere haren waardoor er een ontsteking kan ontstaan.

Het is nog niet helemaal duidelijk hoe een sinus pilonidalis ontstaat. Waarschijnlijk begint het met een ingegroeide haar. Omdat de haartjes nergens heen kunnen, ontstaat er een holte met haartjes. De haren kunnen leiden tot een ontsteking, waardoor er een abces ontstaat dat gevuld is met pus. Wanneer het pus verwijderd en afgevoerd is, blijft er een opening in de huid over.

De diagnose sinus pilonidalis wordt gesteld aan de hand van het klinisch beeld en lichamelijk onderzoek door een arts.

Het is niet geheel bekend hoe een sinus pilonidalis voorkomen kan worden. Het zorgen voor een goede hygiëne rondom het aangedane gebied is zeer belangrijk. Om te voorkomen dat er een recidief plaatsvindt, is het belangrijk om het gebied blijvend te ontharen door middel van laserontharen. Wanneer er geen haren meer zijn is het nauwelijks mogelijk dat een haar ingroeit en een nieuwe sinus veroorzaakt.

Bij een sinus pilonidalis is hygiene zeer belangrijk. Gebruik een milde reiniger. Agressieve, desinfecterende middelen vernietigen de huid eigen beschermde bacteriën.

Een verandering van het beharingspatroon is één van de lichamelijke veranderingen waar je in een transitietraject mee te maken krijgt. Bij de transgendervrouw is er sprake van een beharingspatroon dat niet past bij het geslacht. Er is sprake van ongewenst haar volgens het mannelijke beharingspatroon, bijvoorbeeld op het gezicht, de buik, rug, schouders en de schaamstreek.

Bij overbeharing bij de transgendervrouw is er sprake van ongewenst haar volgens het mannelijke beharingspatroon, bijvoorbeeld op het gezicht, de buik, rug, schouders en de schaamstreek. De haren zijn dikker, stugger, langer en komen in grotere aantallen voor.

Bij de transgender vrouw worden de haren aangestuurd door de mannelijke hormonen. Hierdoor ontstaat er beharing volgens het mannelijke beharingspatroon, zoals op het gezicht, de hals, borst, rug en schaamstreek.

De diagnose overbeharing bij de transgender vrouw wordt gesteld aan de hand van het klinisch beeld.

Je kunt zelf niets doen tegen het ontstaan van de overbeharing volgens het mannelijke beharingspatroon. Wel kun je de haren zelf verwijderen. Scheren, harsen en ontharingscrèmes zijn niet blijvend en zorgen vaak voor irritatie van de huid. Vooral op het gezicht is dit voor veel vrouwen geen aantrekkelijke optie. Laserontharing zorgt voor blijvende ontharing en kan een uitkomst bieden bij overbeharing bij de transgender vrouw.

Je kunt de haren zelf verwijderen door de haren te scheren, harsen of epileren. Deze technieken zijn niet blijvend en kunnen zorgen voor irritatie van de huid. Vooral in het gezicht voelen vrouwen zich hier vaak niet comfortabel bij.

Overbeharing is een vervelend probleem, zowel lichamelijk als emotioneel. Bij overbeharing in het gezicht zien we een toename van ongewenste haren. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Aandoeningen waarbij er overbeharing in het gezicht ontstaat zijn onder andere hypertrichose, hirsutisme en PCOS.

Bij overbeharing in het gezicht zien we een toename van ongewenste haren op de bovenlip, kin en wangen. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren.

‍

Overmatige haargroei in het gezicht is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Overbeharing in het gezicht ontstaat bij veel vrouwen na de overgang door de verandering in hormonen. Bij hypertrichose transformeren de korte en lichte haren naar langere, dikkere en donkere haren. Bij hirsutisme is er sprake van overgevoeligheid en overproductie van het mannelijk hormoon waardoor de overbeharing volgens het mannelijke beharingspatroon ontstaat.

De diagnose overbeharing in het gezicht wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

De eerste stap begint vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Zelf het gezicht ontharen is in veel gevallen niet de oplossing. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij overbeharing op de wangen zien we een toename van ongewenste haren, met name richting de kaken. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Aandoeningen waarbij er overbeharing op de wangen ontstaat zijn onder andere hypertrichose, hirsutisme en PCOS. Bij folliculitis barbae is er sprake van ingegroeide haren bij de baardstreek.

Bij overbeharing op de wangen zien we een toename van ongewenste haren. Naast de wangen bevinden zich vaak ook haren op andere plaatsen van het gezicht, zoals de kin en de bovenlip. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren.

Overmatige haargroei op de wangen is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Overbeharing in het gezicht ontstaat bij veel vrouwen na de overgang door de verandering in hormonen. Bij hypertrichose transformeren de korte en lichte haren naar langere, dikkere en donkere haren. Bij hirsutisme is er sprake van overgevoeligheid en overproductie van het mannelijk hormoon waardoor de overbeharing volgens het mannelijke beharingspatroon ontstaat. Bij folliculitis barbae groeien de baardharen weer terug de huid in, waarna er ontstekingen ontstaan.

De diagnose overbeharing op de wangen wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

Bij overbeharing op de wangen begint de eerste stap vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Zelf de wangen ontharen is in veel gevallen niet de oplossing. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij overbeharing op de bovenlip zien we een toename van ongewenste haren. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Aandoeningen waarbij er overbeharing op de bovenlip ontstaat zijn onder andere hypertrichose, hirsutisme en PCOS.

Bij overbeharing op de bovenlip zien we een toename van ongewenste haren. Naast de bovenlip bevinden zich vaak ook haren op andere plaatsen van het gezicht, zoals de kin en de wangen. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren.

Overmatige haargroei op de bovenlip is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Overbeharing in het gezicht ontstaat bij veel vrouwen na de overgang door de verandering in hormonen. Bij hypertrichose transformeren de korte en lichte haren naar langere, dikkere en donkere haren. Bij hirsutisme is er sprake van overgevoeligheid en overproductie van het mannelijk hormoon waardoor de overbeharing volgens het mannelijke beharingspatroon ontstaat.

De diagnose overbeharing op de bovenlip wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

Bij overbeharing op de bovenlip begint de eerste stap vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Het is in veel gevallen niet de oplossing om zelf de bovenlip te ontharen. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij overbeharing op de kin zien we een toename van ongewenste haren. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Aandoeningen waarbij er overbeharing op de kin ontstaat zijn onder andere hypertrichose, hirsutisme en PCOS.

Bij overbeharing op de kin zien we een toename van ongewenste haren. Naast de kin bevinden zich vaak ook haren op andere plaatsen van het gezicht, zoals de bovenlip en de wangen. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren.

Overmatige haargroei op de kin is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Overbeharing in het gezicht ontstaat bij veel vrouwen na de overgang door de verandering in hormonen. Bij hypertrichose transformeren de korte en lichte haren naar langere, dikkere en donkere haren. Bij hirsutisme is er sprake van overgevoeligheid en overproductie van het mannelijk hormoon waardoor de overbeharing volgens het mannelijke beharingspatroon ontstaat.

De diagnose overbeharing op de kin wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

Bij overbeharing op de kin begint de eerste stap vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Het is in veel gevallen niet de oplossing om zelf de kin te ontharen. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij overbeharing in de hals zien we een toename van ongewenste haren. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Aandoeningen waarbij er overbeharing op de kin ontstaat zijn onder andere hypertrichose, hirsutisme en PCOS. Bij folliculitis barbae groeien de haren in de baardstreek weer terug de huid in waardoor er ontstekingen ontstaan.

Bij overbeharing op de hals zien we een toename van ongewenste haren. Naast de hals bevinden zich vaak ook haren op het gezicht, zoals de bovenlip, kin en de wangen. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde, rode, witte of grijze haren.

Overmatige haargroei op de hals is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Overbeharing in het hals ontstaat bij veel vrouwen na de overgang door de verandering in hormonen. Bij hypertrichose transformeren de korte en lichte haren naar langere, dikkere en donkere haren. Bij hirsutisme is er sprake van overgevoeligheid en overproductie van het mannelijk hormoon waardoor de overbeharing volgens het mannelijke beharingspatroon ontstaat.

De diagnose overbeharing op de hals wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

Bij overbeharing in de hals begint de eerste stap vaak bij zelf ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Helaas is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Het is in veel gevallen niet de oplossing om de hals zelf te ontharen. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij overbeharing in de oksels is er sprake van een toename van ongewenste haren. Het gaat om dikke of dunne haren en blonde, bruine of zwarte haren. De dichtheid van de haren kan erg verschillen per persoon. Bijna iedereen heeft van nature beharing in de oksels. Veel mensen halen de haren zelf weg. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Bij hidradenitis suppurativa zijn de haarzakjes in de oksels ontstoken.

Bij zowel mannen als vrouwen komen van nature haren in de oksels voor. Bij overbeharing in de oksels is er sprake van een toename van ongewenste haren. Het gaat om dikke of dunne haren en blonde, bruine of zwarte haren. De dichtheid van de haren kan erg verschillen per persoon.

Bijna iedereen heeft van nature beharing in de oksels. Wanneer er sprake is van een overmatige haargroei is het vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Bij hidradenitis suppurativa zijn de haarzakjes in de oksels ontstoken.

De diagnose overbeharing in de oksels wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

Bij overbeharing op in oksels is de eerste stap is vaak het ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Hiernaast is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Bij overbeharing in de oksels is zelf ontharen in veel gevallen niet de oplossing. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij bijna alle vrouwen is er sprake van een natuurlijke haargroei bij de bikinilijn. Het gaat daarbij om de haren in de schaamstreek en de liezen. Bij overbeharing in de bikinilijn is er sprake van een toename van ongewenste haren. De haren kunnen zowel dik als dun en blond, bruin en zwart zijn. Overbeharing van de bikinilijn zien we bij hypertrichose en hirsutisme. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Bij hidradenitis suppurativa is er sprake van ontstoken haarzakjes in de liezen.

Bij overbeharing van de bikinilijn is sprake van een toename van ongewenste haren in de schaamstreek en de liezen. De haren kunnen zowel dik als dun en blond, bruin en zwart zijn. De dichtheid van de haren verschilt erg per vrouw.

Bij bijna alle vrouwen komt er van nature haargroei voor bij de schaamstreek en de liezen. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon. Bij hirsutisme is er een overgevoeligheid voor het mannelijke hormoon waardoor er haargroei plaatsvindt volgens het mannelijke beharingspatroon. Bij hypertrichose ontstaat er een toename van haren die dikker en langer zijn. Bij hidradenitis suppurativa zijn de haarzakjes in de liezen ontstoken.

De diagnose overbeharing van de bikinilijn wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts of gynaecoloog voor nader onderzoek.

Bij overbeharing van de bikinilijn is de eerste stap is vaak het ontharen door middel van scheren, harsen, epileren of ontharingscrème. Hiernaast is de uitkomst van deze onthaartechnieken van korte duur en levert het vaak niet de gewenste resultaten op. Denk hierbij aan ingegroeide haren, huidirritatie en soms ook allergische reacties. Laserontharen is een definitieve onthaarmethode waardoor er niet meer zelf onthaard hoeft te worden.

Bij overbeharing in de bikinilijn is zelf ontharen in veel gevallen niet de oplossing. Scheren, harsen, epileren of ontharingscrème kan zorgen voor ingegroeide haren, een geïrriteerde huid en allergische reacties. In deze gevallen kan een laserbehandeling een uitkomst bieden.

Bij overbeharing op de benen zien we een toename van ongewenste haren. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne, donkerbruine tot zwarte haargroei, maar ook om blonde haargroei. Overmatige haargroei is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Het kan dus aangeboren zijn of ontstaan doordat haartjes gevoelig worden voor het mannelijk hormoon androgeen of testosteron. Bij hypertrichose is er sprake van een haargroei dat sterker is dan normaal.

Bij overbeharing op de benen zien we een toename van ongewenste haren. We zien vooral haargroei op de voorkant van de onderbenen, maar er vindt ook haargroei plaats op de bovenbenen en op de achterkant van de benen. Het kan hierbij gaan om dikke of dunne en donkerbruine, zwarte of blonde haren. Bij hypertrichose kan de haargroei sterker zijn dan normaal.

Bijna iedereen heeft van nature enkele haargroei op de benen. Bij overmatige haargroei kunnen er meer haren ontstaan die langer en dikker zijn. Dit is vaak het gevolg van een hormonaal- of genetisch aspect. Bij hypertrichose worden de haren langer, dikker en komen ze in grotere aantallen voor. De korte en lichte haren veranderen in dikkere en langere haren. De zogenaamde vellusharen worden dan terminale haren. Dit is een normaal proces van het lichaam.

‍

De diagnose overbeharing op de benen wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij verdenking op overbeharing door een aandoening of door een hormonaal aspect, kan worden doorverwezen naar de huisarts voor nader onderzoek.